Sam Warnaars

De eerste update in audio vorm hier. Wat we nu al iets langer dan een week af en aan via Cappuccino doen — een app die je in staat stelt om een social audio bulletin te maken — probeer ik het nu meer publiek te doen.

Ik denk dat ik dit een week of twee ga proberen:)

Net heb ik met Arthur de derde livestream sessie gehad. Sinds vorige week hebben we een korte checklist met items die we wilden verbeteren. Bv de checklist om er zeker van te zijn dat de audio nu wel goed door kwam, en een korte agenda met punten die we wilden behandelen.

Nu een dump van dingen die we in het vervolg wellicht willen veranderen, verbeteren of inzichten die naar aanleiding van hoe we het hebben gedaan te binnen schoten.

Raison d’etre

We hebben nog geen duidelijke intro of outro. Wel een formatje, maar niet helder waarom we dit eigenlijk doen. We doen het omdat we het leuk vinden, maar impliciet zijn er nog wel meer redenen waarom we dit doen. Die moeten we wat concreter krijgen. Je wil mensen die meekijken niet lastig vallen met dit soort Meta dingen.

Het blijft een experiment

… je wilt ze niet lastig vallen, maar tegelijk vind ik het nog steeds prima om elke week een klein dingetje beter te doen en zo langzaam het format te laten ontstaan.

Deze week hebben we wat actiever laten weten dat we live gingen: een paar minuten voor de show dropte we de link naar de live show in een whatsapp groep met oud aFrogleap collega’s. De eerste keer met wat publiek/deelnemers.

Publiek maakt het leuker, zeker als je ze kent

Het doel was een klein publiek, zodat eens konden zien wat de interactie was. Dit delen met een groepje mensen die ons kent was eigenlijk een top idee:

• het publiek is vergevingsgezind en meer geneigd om opbouwende kritiek te geven.
• door ze onderdeel te maken van de stream geven ze (wellicht later) een voorbeeld van hoe interactie bij deze stream gaat
• omdat ze ons allebei kennen is er ruimte voor grapjes en vragen die aansluiten bij wie we zijn. Ze starten niet vanaf 0, want ze kennen ons, en daarmee ligt de interactie al op een veel hoger niveau.

Hypothese om in de toekomst te checken: de toon van de interacties van een groep die jou als host kent zijn besmettelijk voor nieuwe mensen in de groep.

Multistreamen en cross-posten: nu nog niet

We streamen naar het kanaal van Arthur. Dat is helemaal prima, want op dit moment vind ik het nog niet waard om te investeren in een tussenschakel die de stream naar meer kanalen uitzend (bijvoorbeeld op mijn LinkedIn). Dit zijn nieuwe vaste kosten voor iets dat geen geld oplevert (wel lol!). Ik kan het in ieder geval nog niet aan mijzelf verkopen.

Natuurlijk blijf ik me zelf elke keer afvragen of het moment er ‘nu’ wel is.

Blind

Technisch hebben we het nu zo opgezet dat ik een Skype gesprek heb met Arthur, en hij de stream opneemt. Ik zie zijn scherm/de stream dus niet.

We kijken of we dit kunnen aanpassen. Het delen van je scherm via Skype geeft een vertraagde low-Res video terug van Arthur. Die vertraging is storend, dan zie ik hem liever vloeiend.

Zelf naar de live stream kijken is zonde van mijn bandbreedte (wellicht is dat iets om te upgraden — een snellere bedrade verbinding moet het gemakkelijk aankunnen). Voor nu is het prima. Ik denk ook dat het gebruiksvriendelijk is om in de manier van communiceren er rekening mee te houden dat iemand niet de hele tijd meekijkt.

Doof

Een andere vorm van blind (voor het gemak noem ik hem maar even ‘doof’) is dat ik nu niet kan zien wie er reageren. Dat is wel jammer, want dat maakt de show minder dynamisch (ik kan geen comments meenemen). Hier moet ik nog eens verder naar kijken.

Volgende week nemen we weer onze call op, en kijken we hoe we het net iets beter kunnen doen. Elke week iets beter zorgt voor iets waar we straks niet alleen kol uit halen, maar ook trots op kunnen zijn.

Gisteren gaf ik via zoom een college over Voice. Dit was de eerste keer dat ik virtueel les gaf, dus tijd om wat punten van reflectie te delen zodat ik de volgende keer het nog wat beter kan doen.

Allereerst: Volgens mij ging het prima. Ik vond dat ik te veel heb gezegd; waar ik in het begin bang was dat ik de tijd niet kon vullen, gingen we tijdens het open gesprek gedeelte over de eindtijd heen (10 minuten maar, maar toch).

De setup werkte; ik kon in zoom slides+video laten zien vanuit mijn webcam feed. Hierdoor had ik ook zicht op de deelnemers. Dat helpt, want veel mensen knikken of schudden als je wat vraagt, maar dat zie je als presentator niet standaard als je op een normale manier presenteert.

Ze gaven aan dat ze veel nieuwe inzichten hadden opgedaan. Ik hoop dat ze ook praktische haakjes hebben gekregen waarmee ze aan de slag kunnen, want anders is het net als fastfood: goed gevoel op het moment zelf, maar na afloop ben je eigenlijk geen stap verder/vraag je je af wat je eigenlijk hebt gedaan in de tijd die je hebt besteed.

Verbeteren voor de volgende keer:

• beter tijd indelen in blokken
• prompts voor het uitlokken van discussie/nabespreken (sub-)onderwerp voor het geval er geen vragen vanuit de deelnemers zijn
• vragen voorbereiden op basis van wie de deelnemers zijn en/of een manier bedenken waarop ik ruimte heb om voorbeelden rondom de markt van de deelnemers mee te nemen (uitwisselbaar, zodat ik niet het hele programma opnieuw moet maken)
• slide design aanpassen op formaat video. De video was niet schaalbaar, en de presets zorgde ervoor dat ik loze ruimte overhield op de slide. Ik had nu de linker helft gebruikt voor de slides, en de rest van de ruimte rechts voor de overlay van mijn camera (dat was dus lege ruimte op de slide). Volgende keer even kijken hoeveel ruimt ik kan gebruiken zodat het design op elkaar aansluit.
• schakelen van ‘scène’ gaat gemakkelijk, dus ik kan prima afwisselen met volledig scherm slides en slides waar ik met een video overlay overheen zit
• ik had een iPad aangesloten als whiteboard. Hierop noteerde ik de vragen van de deelnemers aan het begin. Fijn om dat tijdens de sessie te kunnen raadplegen en zo te kunnen kijken of ik alles behandelde waar behoefte aan was. Daarnaast denk ik dat het ook iets persoonlijks is als iemand op het scherm meeschrijft (ipv typt). Ik moet het vaker doen om te kijken of het ook echt meerwaarde heeft.

Op basis hiervan kan ik mijn verhaal en slides aanscherpen. Leuk om daarna te kijken hoe ik dit vaker kan doen zodat ik er nog wat meer geoefend in raak.

I like how Matt Webb continues to imagine possible futures. This is all about music and standards, and how they change over time with new media forms to carry the music. It makes you wonder if this is the future of music streaming services, and how voice can me a (passive) input to determine mood, alongside the built up knowledge graph to determine what changes will suit you best.

Perhaps… (…) Amazon could team up with video game publishers via the relationships established with Twitch, together defining a “soundscape” format for long music, to be broadcast through Amazon Echoes and wherever the Amazon app is to be found, initially as a way to publish game soundtracks in a more authentic form than 74 minute static albums, but really open to any artist, the format eventually finding its own Brian Eno or Ennio Morricone but actually it’s a 14 year old kid somewhere in the sticks?

Video game soundtracks, and a format for adaptive long music by Matt Webb

Watched on Saturday May 21, 2016.

Watched on Saturday April 16, 2016.